آهن یک ماده معدنی ضروری است که مهم ترین نقش آن شرکت در ساختار هموگلوبین گلبول های قرمز خون است. در واقع هموگلوبین پروتئینی است حاوی آهن که در ساختار گلبول های قرمز خون حضور دارد و اکسیژن را از ریه ها به اندام ها و بافت های مختلف بدن می رساند. وجود این ماده معدنی در روند طبیعی رشد بدن، تولید انرژی، رشد عصبی، عملکرد سلولی و ساخت برخی هورمون ها ضروری است. مقدار مورد نیاز آهن در سنین مختلف، متفاوت است و در دوره های مختلف زندگی مانند دوران جنینی، کودکی، نوجوانی، بزرگسالی، بارداری اهمیت خاصی دارد و کمبود آن گاهی موجب ایجاد مشکلات جبران ناپذیری می شود. این ماده معدنی به طور طبیعی در برخی غذاها وجود دارد و از طریق مکمل ها نیز می توان آهن را دریافت کرد. به طور طبیعی حدود 15-10 درصد آهن موجود در مواد غذایی جذب می شود. بدن یک مکانیسم خود تنظیمی برای جذب آهن دارد، بدین صورت که اگر بدن نیاز بیشتری به آهن داشته باشد جذب آن افزایش یافته (جذب به 20 درصد می رسد) و در صورتی که نیاز کمتری به آهن داشته باشد جذب آن کاهش می یابد.
این افراد در معرض خطر کمبود آهن قرار دارند: 
زنان باردار
زنان با خونریزی های ماهیانه شدید
اهدا کنندگان مکرر خون
افراد دچار سرطان
افرادی که اختلالات گوارشی و یا جراحی گوارشی داشته اند
نوزادان مخصوصا نوزادان نارس به دلیل رشد سریع و نیاز بیشتر به آهن
افراد با نارسایی قلبی
میزان دوز مورد نیاز آهن در مراحل مختلف زندگی متفاوت می باشد. این مقدار در بالغین آقا 8 میلی گرم و در بالغین خانم تا 50 سالگی 18 میلی گرم و پس از آن 8 میلی گرم است. آهن مورد نیاز بدن می تواند از غذاها یا مکمل ها یا هر دوی آنها تأمین شود.
آهن غذایی به دو شکل وجود دارد: آهن غیر هِم (که عموماً در مواد غذایی گیاهی مانند غلات، حبوبات، سبزیجات و میوه جات وجود دارد) و آهن هِم (که در هموگلوبین و میوگلوبین موجود در گوشت قرمز، مرغ و ماهی موجود است). جذب آهن هم عموما 25 درصد و آهن غیر هم 5 درصد است. آهن موجود در مکمل ها عموماً از نوع غیر هم بوده و در قالب انواع املاح متفاوت وجود دارد.
نمک ها (املاح) مختلف آهن عبارتند از: فروس گلوکونات، فروس سولفات، فروس فومارات، آهن کربونیل، فروس سیترات، فریک سیترات، فریک سولفات و … . گاهی نیز آهن با آمینو اسید گلیسین ترکیب شده و تشکیل شلات می دهد که به آن فروس بیس گلیسینات می گویند. گاهی نیز آهن به پروتئین ها متصل می گردد که آیرون پروتئین سوکسینیلات (IPS) نمونه ای از آن است.
برخی آهن ها دارای پوشش هستند، بدین معنی که این پوشش در روده توسط آنزیم های گوارشی باز شده و آهن آن مورد استفاده قرار می گیرد. محلول های آهن دارای این ویژگی، اولاً عوارض گوارشی بسیار کمی دارند و ثانیاً از آنجایی که آهن موجود در آنها در پوشش قرار داشته و در ارتباط مستقیم با دندان قرار نمی گیرد، رنگ دندان ها را تغییر نمی دهد. آهن های دارای پوشش به اشکال مختلف لیپوزومال، سوکروزومیال و پلی ساکاریدی وجود دارند. با وجود اینکه همه افراد می توانند از پودر فرامکس 41.5 گرم  استفاده کنند اما استفاده از آنها به خصوص در بیماران مبتلا به کمخونی ناشی از شیمی درمانی، التهاب دستگاه گوارش، بیماری های مزمن کلیوی و سلیاک که به دلیل تغییر وضعیت دستگاه گوارش امکان استفاده از دیگر انواع مکمل آهن را ندارند می تواند به طور خاص مناسب باشد.
بالاترین حد مجاز دریافت آهن در کودکان و نوجوانان تا 14 سالگی 40 میلی گرم و در بزرگسالان 45 میلی گرم می باشد. البته در مواردی که کمبود شدید آهن وجود داشته باشد، پزشک ممکن است مکمل های با دوز بالاتر از این مقادیر را تجویز کند.
هر قاشق چای خوری پودر فرامکس برند بیوساینت حاوی 60 میلی گرم آهن می باشد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد به مقاله ی (همه چیر درباره آهن)، تالیف و ترجمه خانم دکتر الهه عبدالهی داروساز و متخصص فارماکولوژی  مراجعه نمایید.

مشخصات ظاهری
پودر فرامکس 41.5 گرم  تحت لیسانس شرکت بیوساینت کانادا در شرکت بهستان تولید بسته بندی می گردد. این مکمل در قوطی های 41.5 و 83 گرم عرضه می گردد.

روش مصرف
پودر فرامکس 41.5 گرم  حاوی دوز بالای آهن می باشد و در افراد فاقد کم خونی توصیه نمی شود.
افراد دچار کم خونی می توانند طبق تجویز پزشک و یا به صورت زیر از این محصول استفاده نمایند.
اطفال 2-0 ماهه : 1/4 قاشق چایخوری (حاوی 15 میلی گرم آهن المنتال) به صورت روزانه
اطفال و کودکان 2 ماهه – 13 ساله : 1/4 – 1/2 قاشق چایخوری (حاوی 15-30 میلی گرم آهن المنتال) به صورت روزانه سنین 14 سال و بالاتر : 1/4 – 3/4 قاشق چایخوری (حاوی 15-45 میلی گرم آهن المنتال) به صورت روزانه

نتیجه گیری
پودر فرامکس 41.5 گرم  توسط شرکت بیوساینت فارما کشور کانادا تولید و در قوطی های 41.5 و 83 گرم عرضه می گردد. هر قاشق چای خوری از این مکمل حاوی 60 میلی گرم آهن می باشد. ماده معدنی آهن در ساخت گلبول های قرمز، تولید انرژی، عملکرد سلولی، رشد عصبی و … نقش دارد لذا دریافت مقدار کافی از آن حائز اهمیت است.